14. De Kolk in Zwartsluis

Op zoek naar een terras

Op dinsdag 28 mei waren we vroeg naar de haven gereden. Na passage van een koufront in de nacht zou het zonnig worden, gevolgd door stapelwolken die konden uitgroeien tot een bui. Wij rekenden op regen in de middag, maar het bleef in De Wieden droog.

De Arembergergracht. (foto in noordwaartse richting)

Vanuit onze haven in Wanneperveen zijn we de Oostelijke en Westelijke Belterwijde overstoken tot op de Arembergergracht bij Belt-Schutsloot. Daarna ging het zuidwaarts naar Zwartsluis. Kort voor Zwartsluis zijn we de Piepertkolk opgevaren om uiteindelijk bij De Kolk uit te komen.

Wolken, wind en water, Piepertkolk Zwartsluis.

Zwartsluis bestond tot in de jaren 60 uit slechts een klein centrum op een voormalige schans uit de 16e eeuw. Toen was er verder alleen nog lintbebouwing langs toegangsstraten. Buiten de schans was een "rondweg" aangelegd: Het Singel. Tussen die weg en de oorspronkelijke schans ligt nu nog steeds een watersingel die vroeger was verbonden met De Kolk. "Achter" Het Singel was slechts laagveenmoeras. Eind 19e eeuw werd buiten Het Singel de gereformeerde kerk gebouwd. Pas in de jaren 60 van de vorige eeuw ontstond de eerste nieuwbouwwijk in dat "lage land". Een stuk aansluitend laagveen werd de Piepertkolk met een aansluiting op de Arembergergracht.

Tussen Piepertkolk en De Kolk lag sinds de jaren 60 een sloot die niet bevaarbaar was. In 2018 is hierover een brug in de Arembergerstraat gebouwd met een doorvaarthoogte van 1,90 m. 

De vaarweg van Piepertkolk naar De Kolk met de brug in de Arembergerstraat.
De buiskap kan blijven staan.

Op initiatief van de ondernemersvereniging is in 2021 in De Kolk langs Het Singel een steiger gebouwd. Hiermee kan men, met kleine boten vanuit De Wieden, gemakkelijk in Zwartsluis aanleggen en het centrum bezoeken. Of dit veel gebeurt? Wij deden dat nu wel.

Aan de nieuwe steiger in De Kolk te Zwartsluis.
Het eveneens nieuwe appartementen gebouw staat op de plek waar voorheen de MULO stond.

Dan op zoek naar een leuk terras. De terrassen langs de provinciale wegen spraken ons niet aan, te veel verkeerslawaai. Maar bij de sluiskolk naast het centrum: Let Op! Overstekende obers......

De kerkklok sloeg twaalf , maar nog geen ober te zien!

Toch leek het terras van Café - Brazzerie De Blizzard een mooi plekje voor een lunch en ik kan u nu dan ook de Flamküchen Kolksluis van harte aanbevelen! Wij zaten er zeer comfortabel en als er één tafeltje bezet is komen er gauw meer.

Bij Café - Brazzerie De Blizzard.

Na het middaguur snel weer naar het sloepje want het kon gaan regenen. Voorlopig bleven de stapelwolken klein en we genoten van het rietlandschap, dit keer met de stevige wind achter. We namen dezelfde route terug en lagen op de Westelijke Belterwijde even stil om alles op het grote witte bord te kunnen lezen.

Op de terugweg langs de Arembergergracht.

In het waterskigebied Westelijke Belterwijde: Hè? Snelvaren verboden?

Langs de gele tonnen van het waterskigebied.

De vaste Beukersgrachtbrug in de N334 tussen Westelijke - en Oostelijke Belterwijde.

Na onder de brug in de N334 (Zwartsluis-Giethoorn) door gevaren te zijn kwamen we weer op het thuiswater en konden we droog in de thuishaven aankomen. Weer een heerlijk dagje op het water. Ook eind mei op een mooie doordeweekse dag vrijwel geen boot te zien!

Hoe lang blijft het rustig?

Wordt vervolgd, Jan

Volgend bericht: De mussen van Geertien

Vorig bericht: Voor anker

13. Voor anker

Voor anker gaan: vast liggen, langer verblijven. Het heeft iets van definitief stoppen. Sommigen leggen zelfs een anker in de tuin. Wij niet, we zijn verhuisd en we varen weer, het anker lichten kan altijd!

Voor anker en een tocht richting Sint Jansklooster.

Voor anker op de Belterwijde tijdens een zeer zonnige 14e mei.

Het was lang geleden dat we letterlijk voor anker lagen op het IJsselmeer. In Friesland was het niet nodig. Daar hebben ze de Marboeien (meerboeien). Lekker makkelijk, lijntje door de ring en vast lig je. In de Wieden moet je echt voor anker. Tenzij je aan het "hekwerk" van één van de aanmeerplekken  wil liggen. Dat vinden wij met onze kleine sloep bij golfslag door voorbijkomende boten niet zo prettig.

Op de Belterwijde bleek, bij het ophalen van het anker, dat er tamelijk losse aarde op de bladen zat met polletjes gras. Dat spoel je er zo af. Heel wat anders dan de vette zeeklei die we gewend waren!

Voor anker met de bimini-parasol.

Stil liggen houden we nooit lange tijd vol. Daarvoor is het sloepje te klein. Op 21 mei zijn we dan ook op zoek gegaan naar een aanmeerplekje waar we ook even de benen konden strekken. Tijdens weer een mooie dag waren we vroeg vertrokken en voeren over een bijna leeg Kanaal Beukers-Steenwijk. De bruggen hoeven hier niet voor ons geopend te worden. Een doorvaarthoogte van 1,20 m is ruim genoeg, al moeten we daarvoor in een enkel geval wel onder een smal brugdeel door.

Kanaal Beukers-Steenwijk

Bij Giethoorn-Noordeinde zijn we de Thijssengracht ingevaren, ditmaal  in westelijke richting.

Thijssengracht

Inmiddels was het riet al zo hoog gegroeid dat al zittend het achterliggende land niet meer zichtbaar was. Op de 4e foto in het bericht Van Ossenzijl naar Wanneperveen is het riet nog laag.
Aan de Thijssengracht zijn twee aanmeerplekken, direct na de brug bij het Kanaal Beukers-Steenwijk en aan het einde vlak voor het Giethoornsche Meer. Daar hebben we voor een korte pauze vastgemaakt.

Aanmeerplek aan de Thijssengracht.

Daarna werd koers gezet richting Sint Jansklooster. Na een kort stukje Walengracht langs Jonen zijn we nogmaals de Vaartsloot ingevaren, ditmaal in westelijke richting. Dit gedeelte kenden we al van de vorige tocht: Vaargebied De Wieden

Vaartsloot tussen de Walengracht en het Ettenlandsch Kanaal

We zijn nu het Ettenlandsch Kanaal overstoken en doorgevaren tot aan Sint Jansklooster. Dat gedeelte van de Vaartsloot is smaller. De dieptemeter gaf echter nooit minder dan 1,0 m aan. Nabij Sint Jansklooster komt deze vaarroute via een zijtak uit op de Kleine Beulakerwijde.

Laagveenmoeras langs de Vaartsloot met velden Veenpluis.

Wij wilden zien of er een aanmeer mogelijkheid is in Sint Jansklooster. Die hebben we niet gevonden. Bij de camping Het Waterhoentje zou het misschien kunnen, al geeft de camping op hun site aan: geschikt voor boten tot 5,0 m. Bij de sloot naar het Bezoekerscentrum van Natuurmonumenten staat aangegeven dat er geen aanmeermogelijkheden zijn in verband met de excursieboten.
In de buurt van het bezoekerscentrum genoten we van de vissende kolonie Zwarte Sternen.  Natuurmonumenten heeft hier nestvlotjes neergelegd. 

Huisjes bij het bezoekerscentrum van Natuurmonumenten.

Na de boot in de thuishaven afgemeerd te hebben zijn we met de auto naar het bezoekerscentrum van Natuurmonumenten in Sint Jansklooster gereden. Dit centrum is beslist het bezoeken waard!
 

Natuurmonumenten Bezoekerscentrum De Wieden

Daarmee was weer een prachtige zomerdag in mei ten einde. Door meerdere warme vaardagen in mei hebben we al veel in de Wieden gezien. We zijn echt onder de indruk van alle natuur en historie. Binnen dit gebied, maar ook net daarbuiten, valt nog veel te ontdekken.

Maar nu even thuis "voor anker", met groet, Jan

Volgend bericht: Aanleggen in De Kolk in Zwartsluis

Vorig bericht: Vaargebied De Wieden

12. Vaargebied de Wieden

 Varen met de sloep door het Nationaal Park Weerribben - Wieden

Nationaal Park Weeribben-Wieden
De Wieden
Varen is toegestaan, afmeren tegen de rietkragen of het land betreden niet!

Na een eerste tocht van Wanneperveen naar Blokzijl en terug hadden we zin om ons nieuwe vaargebied te gaan verkennen. Op bijgaand kaartje zijn enkele plaatsnamen met grote hoofletters aangeduid: Wanneperveen, Belt-Schutsloot, Sint Jansklooster, Blokzijl en Giethoorn. 
De rode cijfers zijn enkele fotoplekken in dit bericht, het nummer staat telkens onder de foto.

Kaart de Wieden, ondergrond: Openstreetmap.org

Het gebied van de Wieden wordt gekenmerkt door de twee grote meren Beulakerwijde en Belterwijde. Tussen die meren ligt de Veneweg, de oude verbinding tussen Meppel en Vollenhove. Bij Blauwe Hand en Ronduite zijn beweegbare bruggen waar we met de sloep ook zonder een brugopening onderdoor kunnen. Zie ook: Met de sloep naar Blokzijl
Een later aangelegde weg tussen Zwartsluis en Steenwijk splitst de Belterwijde in twee delen. Ter hoogte van de Schutsloot ligt een vaste brug.

1. De ophaalbrug bij onze haven.

Vanaf onze steiger in de haven bij Wanneperveen kan direct naar de Kerkgracht gevaren worden. Eerst gaat het langs de oostzijde van het K.C. van der Wolfpark. Over de toegangsweg van dat park ligt een ophaalbrug. Na de mooie rietgedekte huizen begint de Kerkgracht. We waren hier gelijk onder indruk van het mooie natuurgebied. Zachtjes varend genoten we van de vogelgeluiden.

2. Op de Kerkgracht in de ochtend.

Door 's ochtends op tijd te vertrekken was het nog stil op het water. Slechts een bootje met werknemers van Natuurmonumenten was ook onderweg. De Kerkgracht komt uit op de Oostelijke Schutsloot. 

3. Zachtjes varend door de Oostelijke Schutsloot.

Zachtjes varen in deze natuur is overweldigend. We zagen een ree op de zuidelijke oever en hoog boven ons zweefde de zeearend. Daar wordt je zelf ook heel stil van!
Hé, een steiger? "Niet aanmeren, bedoeld voor excursieboot" Hier bleek een aalscholverkolonie te zijn. Gelukkig lieten de vogels hun witte sporen niet op ons bootje vallen.

Er is in de natuur geen aanlegmogelijkheid. Alleen op de meren kan je vastmaken bij afmeerplaatsen waar je meestal niet van de boot kan. Om even de benen te strekken is er wel een aanlegmogelijkheid langs de Beukersgracht en langs de Arembergergracht te westen van Belt-Schutsloot.

4. Ruime aanlegvoorzienig langs de Arembergergracht.

Wij wilden wel eens zien waar het "Monument verdronken dorp Beulake" staat. Zie: Het verhaal van het verdronken dorp Beulake Daarvoor voeren wij onder de brug bij Ronduite de Beulakerwijde op naar de eilandjes in het noodwesten. Het monument staat voor het grootste eiland. Van afstand zie je eerst de twee geel-zwarte kardinale tonnen ten noorden en ten zuiden van het bouwsel.

5. Monument verdronken dorp Beulake.

Rondom een deel van de eilandjes is een beschoeiing aangebracht. Met deze kunstmatige oever wordt wegspoelen van de eilandjes voorkomen.

Daarna zijn we om de zuidzijde van het grootste eiland gevaren en over de Kleine Beulakerwijde naar het Ettenlandsch kanaal. Het was nagenoeg windstil en fraaie boomgroepen op kleine eilandjes weerspiegelden in het gladde water. Bij mist zou dit een surrealistisch plaatje kunnen opleveren.

"Uitmonding" Ettenlandsch kanaal.

Toen zagen we tussen het groen aan de horizon een blauw bord, toch een aanlegplek? Staat niet op de waterkaart. Maar jawel, op de kruising met de Vaartsloot is een lange aanlegsteiger gemaakt. Die werd door ons gelijk gebruikt voor een korte koffiepauze en om eens goed te beseffen in wat voor een bijzondere vaaromgeving we waren beland. 

6. Aanlegsteiger Vaartsloot

Er viel ons nog wat op. Zowel ten zuiden als ten noorden van de steiger zagen we een vreemde constructie met de nodige borden. De verrekijker er maar eens bij gehaald, maar nog steeds geen duidelijkheid. Pas ter plekke konden we de borden lezen: Een stuw met zelfbediening? Dat kenden we niet, zelfs het blauw-witte bord "Stuw" (BPR E3) kon ik mij niet meer herinneren uit mijn vaarbewijsexamen. We waren ook nog nooit naar een stuw gevaren. Maar wat is de reden voor deze kleine stuwtjes?
De waterstand in het gebied Weerribben - Wieden mag niet te laag worden. Dat zou aan dit laagveenmoerasgebied onherstelbare schade toebrengen. Bij droogte wordt water uit het  Vollenhovermeer via het Ettenlandsch kanaal in het gebied gelaten. Om te voorkomen dat gebiedsvreemd water direct de natuur instroomt zijn in de Vaartsloot stuwtjes geplaatst. Thuisgekomen ben ik gaan zoeken en vond dit bijzonder fraaie Blog van Jetske die het allemaal heeft opgezocht en in het Blog heeft gezet: Jetskefotografie, Stoplicht in de Vaartsloot

Het "stoplicht" was niet in werking, de stuw bleef omlaag.

Ik ben weg- en waterbouwer, maar een dergelijke stuw kende ik nog niet. Ook de Vaartsloot bleek weer  mooi. Hier kwamen we op die dag de eerste kleine bootjes tegen. Allemaal heel relaxed! Op elkaar wachten in de wat bredere stukken, heerlijk om ook dat ook te ervaren. 

En weer iets nieuws voor ons: Het verbranden van rietafval. Ook dat heb ik na thuiskomst opgezocht. Er kan vergunning worden afgegeven voor "winterbrand" of "zomerbrand". Alles onder voorwaarden betreffende tijdstip en plek. Met het verbranden van rietafval wordt onnodig vervoer voorkomen. En het branden van gemaaide rietvelden kan de ondergrond verschralen zodat de rietvelden in stand blijven.

We zagen ooit het branden van gemaaid graanland tijdens zeiltochten in Denemarken. We weten nu waarom, maar het verbaast ons wel. Binnen de gemeentebesturen blijkt er ook veel discussie te zijn over het toestaan van deze branden.

Rietafval verbranden langs de Vaartsloot.

Na de Vaartsloot kwamen we weer uit op de Walengracht, vlak voor Jonen. Nu zijn we bij Jonen de Cornelisgracht ingevaren in oostelijke richting. Bij de Dwarsgracht aangekomen hebben wij deze in zuidelijke richting gevolgd om zo de Beulakerwijde te bereiken. Het was nog steeds heerlijk weer en we hebben heel traag de grote plas overgestoken!

7. Dwarsgracht, zuidelijk deel.

We vinden de Wieden bijzonder mooi! 

Volgend bericht: Voor anker

Vorig bericht: Naar Blokzijl

Wordt vervolgd, Jan